احادیث داستانی :‌ صبر فاطمه‌ (س) و وعدهٔ رضای الهی

المناقب لابن شهر آشوب عن جابر بن عبد اللّه الأنصاری: رَأی النَّبِی(ص) فاطِمَةَ(ع)وعَلَیها کساءٌ مِن أجِلَّةِ الإِبِلِ، وهِی تَطحَنُ بِیدَیها وتُرضِعُ وَلَدَها، فَدَمِعَت عَینا رَسولِ اللّهِ(ص) فَقالَ: یا بِنتاه، تَعَجَّلی مَرارَةَ الدُّنیا بِحَلاوَةِ الآخِرَةِ. فَقالَت: یا رَسولَ اللّهِ، اَلحَمدُ للّهِِ عَلی نَعمائِهِ، وَالشُّکرُ للّهِِ عَلی آلائِهِ. فَأَنزَلَ اللّهُ«وَ لَسَوْفَ یعْطِیک رَبُّک فَتَرْضَی» المناقب لابن شهر آشوب: ج ۳ ص ۳۴۲، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۳ ص ۴۱۲

المناقب، ابن شهرآشوب ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه انصاری ـ: پیامبر(ص) فاطمه(ع)را دید که تن پوشی از جُلّ شتر، به بر دارد و هم زمان، مشغول دستاس کردن و شیر دادن به کودک خویش است. پس اشک از چشمان پیامبر خدا(ص) روان گشت و فرمود: «دختر عزیزم! تلخی دنیا را تحمّل کن تا به شیرینی آخرت برسی». فاطمه(ع) فرمود: ای پیامبر خدا! خداوند را بر نعمت هایش می ستایم و او را بر داده هایش سپاس می گویم. پس خداوند، این آیه را فرو فرستاد: «به زودی، پروردگارت به تو چندان عطا می کند که خشنود می شوی».